Door: Wilfred Rubens
Chatbots zijn een toepassing van kunstmatige intelligentie. Deze applicaties zullen in toenemende mate worden ingezet voor leren. Wat zijn nu al mogelijkheden en beperkingen?
Chatbots zijn robots die met geschreven tekst automatisch kunnen reageren op vragen van gebruikers. Je ziet deze chatbots steeds vaker op Facebook, bij Slack of op andere sites.
Een tijd geleden heb ik geschreven over een chatbot die in staat is 70% van de vragen op een forum binnen een online cursus automatisch te beantwoorden. De robot was daarmee in staat docenten veel routinematig werk uit handen te nemen (het ging namelijk om routinematige vragen).
Zelf maken
Helen Blunden heeft een blogpost geschreven over chatbots voor leren. Daarin laat zij zien dat je chatbots via Chatfuel eenvoudig zelf kunt maken.
Het mooiste vind ik echter de toepassingsmogelijkheden die zij beschrijft. Zij heeft een cursus via Facebook gevolgd waarbij instructies door een chatbot werden gegeven. Verderop in de blogpost geeft Blunden nog andere voorbeelden.
- Chatbots leiden je door een registratieproces van een online cursus of masterclass heen.
- Chatbots voorzien je van links en andere bronnen op het moment dat jij dat nodig hebt (denk aan performance support).
- Chatbots geven suggesties over aanvullingen of verdiepende materialen (na afloop).
- Chatbots notificeren je over uit te voeren taken, bij te wonen sessies of andere relevante nieuwtjes.
- Chatbots vervangen berichten die normaliter via email worden verstuurd.
- Chatbots kunnen worden gebruikt bij de evaluatie.
Praten met mensen of bots?
Blunden stelt ook een relevante vraag over de toepassing hiervan: “In times of stress, do I want to talk to a human or a bot?”
Zij stipt de perceptie van communiceren met een chatbot aan. Wanneer accepteren mensen hulp van een chatbot, en wanneer wil men hulp door een mens van vlees en bloed?
Blunden schrijft bijvoorbeeld dat ‘haar’ cursus niet ‘sociaal’ was. Veel voorbeelden, die Blunden geeft, hebben te maken met instructies die je moet opvolgen. Vanuit didactisch oogpunt is dat wat mager. Er was in feite alleen interactie met content (met de chatbot), en niet met een echte docent of met andere lerenden. Dit heeft belangrijke beperkingen:
“you can’t exactly have a deep and meaningful with a chatbot because they’re going to reach a point where the responses die off and all you’re faced with is a gif, or a call to action which may be a link to more resources.”
Ik denk inderdaad dat chatbots lerenden prima kunnen helpen bij het beantwoorden van routinematige vragen of bij het doorlopen van bepaalde processen. Als chatbots niet overdrijven met notificeren, dan zie ik op dat gebied ook toegevoegde waarde. Ik kan me ook voorstellen dat chatbots tot op zekere hoogte in staat zullen zijn automatische feedback te geven bij formatieve toetsen met open vragen. Ik verwacht wel dat mensen het op de langere duur zat worden als zij uitsluitend converseren met een robot. Vooral als je vragen gaat stellen waar je geen goed antwoord op krijgt, of de reactie dat de chatbot jou niet goed heeft begrepen (deze BBC-video blijft hilarisch). Ik vind webcare via sociale media vaak al irritant als men begrip toont, maar geen hulp biedt (of kan bieden).
Meer complexe en betekenisvolle dialogen verlopen moeilijk voorspelbaar en zijn heel lastig te automatiseren (ook al zullen chatbots steeds slimmer en geavanceerder worden).
